De held van dit verhaal

Er was eens… zo’n ondernemer die vol zit met anekdotes. Als je hem over zijn werk aan de praat krijgt, vertelt hij het ene verhaal na het andere: hilarische gebeurtenissen, ontroerende momenten, memorabele opdrachten. Je ziet het zó voor je. Je leeft mee, en je weet meteen: als ik de diensten nodig heb die hij aanbiedt, wil ik hém en geen ander.

Maar dan gaat hij schrijven…

En dan gebeurt er iets raars. Zijn teksten worden geen invoelbare verhalen, maar zomaar een reeks gebeurtenissen. Zo jammer! Want dan werken ze niet. Dan raken ze niemand. Er is niemand die na het lezen denkt: als ik zijn diensten nodig heb, wil ik hem en niemand anders.

Hij ziet het zelf, en het doet hem twijfelen. Kunnen deze teksten zo wel online? Of… zijn mail ploft in mijn mailbox. En ik lees zijn teksten, en mail hem terug: ‘Denk je aan het sprookje?’.

Sprookjeslessen

Hij weet wat ik daarmee bedoel, met ‘Denk je aan het sprookje?’.

Jij misschien niet, dus even in het kort: in elk sprookje komen de basiselementen voor die van een reeks gebeurtenissen een echt verhaal maken. Dat zijn:

  • een held (de hoofdpersoon: jijzelf misschien, maar vaker is het je klant)
  • een draak (een probleem, een blokkade, een worsteling)
  • een helper (als je klant de hoofdpersoon is, ben jij waarschijnlijk de helper)
  • een gevecht met de draak (de held neemt een beslissing en gaat de moeilijkheid te lijf)
  • een nieuwe situatie (‘en ze leefden nog lang en gelukkig’)

Zit één van deze elementen (of meer) niet in je verhaal?

Bedenk wat in jouw geval de draak is, of wie de held is, of wie de helper… en voeg die toe. Je zult zien: je verhaal krijgt spanning, wordt invoelbaar en aansprekend. Het wordt een verhaal, en dat raakt mensen.

Hij denkt dus aan het sprookje. En terwijl hij zijn teksten terugleest, ziet hij dat de draak ontbreekt. Dat de held geen eigen smoel heeft, zodat zijn lezers niet goed kunnen meeleven. Hij ziet dat hij het ‘lang en gelukkig’ wel wat beeldender kan beschrijven. En vooral (maar daar moet ik hem een handje bij helpen) dat hij weer veel te bescheiden is geweest over zijn eigen rol als helper.

Dus begint hij opnieuw. Hij schrijft de ontbrekende elementen erin. Zelfs zichzelf, de helper. En hij mailt me het resultaat.

Hij schrijft nog lang en gelukkig

Ik open de mail en ik lees.

Wat ik lees, raakt me. Ik lees hilarische gebeurtenissen. Ik leef mee met ontroerende momenten en ik beleef zijn meest memorabele opdrachten mee. Ik zie het voor me.

Als ik de diensten nodig heb die hij aanbiedt, wil ik hém en geen ander.

Dat is de kracht van een verhaal. Het raakt mensen. Je laat ze meeleven. En dat werkt. Niet alleen in blogs, maar ook bijvoorbeeld in offertes!