Het lukt niet om de vlag uit te hangen

De boom in de voortuin, die nog maar een heel klein catalpaatje was toen we het huis kochten, spreidt inmiddels zijn takken over de hele tuin en reikt tot ver boven het dak. Toch móet die vlag naar buiten. Mijn jongste zoon roept me erbij en samen wurmen we de vlag tussen de takken door. Met zijn schooltas, want hij is geslaagd voor zijn vwo. Officieel is dat wat we vieren deze week.

Stiekem is er nóg een reden waarom het feest is

Dat is het feit dat zijn oudere broer óók zijn studiejaar met succes heeft afgerond. Hij wil er niet te veel over horen dus ik ga er niet over uitweiden, maar hij heeft er iets bijzonders voor moeten doen. Hij heeft iets in zichzelf veranderd.

Hij heeft zijn negatieve overtuigingen overwonnen. Zijn motivatie om verder te komen was uiteindelijk sterker. Ik ben mateloos trots op hem.

Ook daarom móet die vlag naar buiten. Al hangt zijn schooltas er niet aan, mijn vreugde om zijn succes lift mee met de blijdschap om het diploma van de jongste.

Mijn zoon heeft het zelf gedaan

Raad van je moeder aannemen op deze leeftijd, dat doe je natuurlijk niet. Ik heb dan ook niet de illusie dat mijn coachkwaliteiten veel hebben bijgedragen aan zijn prestatie.

Maar ik herken de trots die ik nu voel.

Die voel ik ook als een ondernemer die ik begeleid, weer een stuk zelfverzekerder wordt in het schrijven. Als de business coach die zichzelf steeds op de achtergrond hield, op een passende manier zichzelf laat zien in zijn blogs. Als de trainer die lang geleden van haar eerste leidinggevende gehoord heeft dat ze te informeel schreef voor een zakelijke omgeving, een lekker lezende webtekst schrijft waarin ik haar eigen stem hoor.

Eigenlijk is dat het belangrijkste wat ik doe, als schrijfcoach

Natuurlijk help ik met de structuur van je teksten.

Kijk ik de boel na met mijn rode pen in de hand (mijn haar is weer bíjna lang genoeg om op te steken in het strenge knotje dat daarbij hoort).

Maar vooral help ik je om weer lol te krijgen in het schrijven.

Vertrouwen op te bouwen in jezelf als schrijver.

Sneller en makkelijker te schrijven.

Het eerste stukje moet je zelf doen

Het succes van mijn zoon begon afgelopen zomer. Toen hij hetzelfde examen níet had gehaald en hij zich realiseerde dat hij echt iets moest veranderen om het toch voor elkaar te brengen. Dat hij het resultaat wél wilde. Hij heeft zichzelf bij de kraag gepakt en uit het moeras getrokken. Ik geloof dat ik dat nog het meest respecteer aan zijn prestatie van het afgelopen jaar.

Als jij beter en effectiever zichtbaar wilt zijn door je teksten, als je lekkerder wilt schrijven, als je betere stukken wilt schrijven, dan moet je dat eerste stukje ook zelf doen. Elke verbetering in je vaardigheden begint met een verandering in je mindset en met het voornemen om te veranderen.

Als je je vervolgens aan een schrijfcoach toevertrouwt, gaat het hard. Vanuit je wil om te veranderen zul je (soms tegen heug en meug en niet altijd perfect, je bent ook maar een mens ) tijd en energie vrijmaken om met je teksten aan de slag te gaan. Maar hé, je moet ze tóch schrijven, die blogs en die webteksten en die offertes en die mails aan mogelijke nieuwe klanten!

Ik help je.

Ik moedig je aan.

Ik help je over obstakels heen.

Stap voor stap ga je steeds makkelijker en beter schrijven. Dan merk je dat je het wekelijks bloggen volhoudt, dat je webteksten afkomen en dat je écht met regelmaat post op social media.

En na een tijdje hang ik de vlag uit

Ik wurm hem tussen de takken van mijn reuzencatalpa door.

Omdat ik zo mateloos trots ben op al mijn coachees en deelnemers die hun schrijfdoelen bereiken. Haast zo trots als op mijn zoon.