Deze zomer ben ik verslingerd geraakt aan podcasts

Zakelijke natuurlijk, maar ook podcasts over andere onderwerpen die me boeien. Van persoonlijke ontwikkeling en emancipatie (bijvoorbeeld via het geweldige By the Book) via lekker eten (de NPO1-podcast van radio Mangiare) en lekker én verantwoord eten (Deliciously Ella) tot cultuur en geschiedenis.

Op het moment geniet ik van de podcast De Bourgondiërs

De Bourgondiërs is een Vlaamse podcast, van de radiozender Klara. Verteller Bart van Loo gebruikt prachtige vormen van storytelling, enigszins bombastisch misschien soms maar ook werkelijk amusant en – vind ik – heel prettig om naar te luisteren.

En dat is deels vanwege zijn taal

Van Loo spreekt een heerlijk bloemrijk Vlaams, met andere woorden en uitdrukkingen dan ik zelf dagelijks gebruik. Ik kén ze vaak wel, maar ik gebruik ze niet.

Zo liggen meer delen van mijn vocabulaire hopeloos te verstoffen: de uitdrukkingen die ik als kind leerde maar waarbij mijn kinderen me verbijsterd aankijken als ik ze gebruik. De verouderde begrippen die ik opdeed uit de meisjesboeken van mijn oma’s (wie weet er nog wat een côterietje is, of een jongedamesboudoir?).

Enthousiast haal ik de stofdoek door mijn vocabulaire

Nu ik, gestimuleerd door die Vlaamse podcast, de boel daar weer even afstof en een frisse wind laat waaien, merk ik hoezeer mijn schrijfstijl beïnvloed is door alle teksten die ik ooit hoorde of las. En bovendien: hoe mijn creativiteit met woorden gestimuleerd wordt door de ramen in die stoffige kamertjes weer open te zetten. Ineens heb ik weer veel meer keuze in mijn bewoording, kom ik op nieuwe voorbeelden, verdwijnt de strakheid uit mijn schrijverschap. En voilà, ineens zit ik enthousiast te bloggen.

Met mate gebruiken!

Hoe enthousiast ik ook het ene vergeten woord na de andere beeldende uitdrukking tevoorschijn haal, voor zakelijk gebruik put ik nog steeds vooral uit mijn meestgebruikte vocabulaire. Waarom? Omdat die woorden zowel bij mijn spreektaal passen als aansluiten bij het vocabulaire van mijn klanten. Maar ik kan ze verrijken met wat vondsten uit die stoffige kamertjes. En vooral: ik kan profiteren van die toegenomen creativiteit, die lenigheid die ik ineens voel en waardoor schrijven nog weer een stukje leuker wordt!